Łojotokowe zapalenie skóry jest chorobą zapalną występującą u 1-2% populacji i jest zapaleniem skóry w przebiegu przewlekłym i nawrotowym.

Przyczyna nie jest dokładnie wyjaśniona. Dużą rolę przypisuje się występującemu na skórze grzybowi Malassezia furfur, ale także kolonizacji bakterii Staphylococcus epidermidis oraz zaburzeniu funkcji barierowej skóry.

Zmiany skórne obejmują najczęściej skórę owłosioną głowy, okolice wyprzeniowe lub obszar skóry na którym występuje więcej gruczołów łojowych.

Zmiany chorobowe występują głównie u młodych osób, częściej u mężczyzn, ale mogą pojawić się także u niemowląt.

Wczesnym objawem jest łojotok skóry ze stanem zapalnym. Następnie zmiany skórne o charakterze rumieniowo-złuszczającym mogą przechodzić na miejsca nieowłosione – czoło, okolice zauszne, szyję, mostek, a także okolice fałd pachowych, pachwinowych czy wzdłuż rynny łojotokowej.

Niekiedy zmianom skórnym towarzyszy świąd skóry, a nasilenie choroby występuje w okresie jesienno-zimowym. Latem światło słoneczne łagodzi dolegliwości.

Leczenie ŁZS powinno być przede wszystkim ukierunkowane na ograniczenie nadmiernego wydzielania łoju, odczynu zapalnego, podrażnienia i poprawę wyglądu estetycznego skóry.